1. Dünya Savaşı'nda savaşılan açılan cephelerden biri olan "Hicaz Cephesi" öyle bir komutana ev sahipliği yaptı ki hakkında bilgi sahibi olan herkesin adından saygı ile bahsedeceği, düşmanı olan meşhur Lavrance'in bile kendisinden "Çöl Kaplanı" diye bahsettiği Fahrettin Paşa. Yıllarca kendisine bağlı olduğu devlete isyan eden kaypak, hilekar, yalancı bir düşmanla mücadele etmenin yanı sıra, 60-65 dereceyi bulan çöl sıcağı, çamur suyu içirecek kadar bunaltan susuzluk, hurma çekirdeği ve çekirge yedirtecek çaresizlik içinde geçen zorlu günler.. İnsan bu şartları arar mı? Özler mi? Evet özlüyor.. Esaret altında olmaktansa o şartlarda olmayı tercih eden Paşa, kaderin cilvesi esareti de tadıyor. Zor şartlar altında kutsal şehri müdafaasında sabırlı, inatçı, fedakar bir insanın mücadelesini içiniz acıyarak okumak ve aynı insanın esaret altında ki dik duruşunu konunun usta kalemi İsmail Bilgin'in akıcı bil dille yazdığı romanından okumak ve okurken sağanak şeklinde yağan hüznü içinizde hissetmek istiyorsanız bu kitabı okumalısınız. 🍁' Can düşürmeye geldiğimiz bu yerlerde Git söyle ecel; beklemesinler bizi evde' ⚘"-Medine son ere, son mermiye, son damla kana ve son hurmaya dek savunulacak." ⚘ “..Ey Nâs!..malumunuz olsun ki, şecî kahraman askerim bütün İslamın teyid-i manevisiyle Hilafetin gözbebeği olan Medine’yi son fişeğine, son damla kanına, son neferine kadar muhafaza ve müdafaaya memurdur. Buna askerce, müslümanca azm-û cezm etmiştir. Bu asker, Medine’nin enkazı altında ve nihayet ‘Ravza-yı Mutahhara’nın yeşil türbesi altında kan ve ateşten mensuc kızıl bir kefende görülmedikçe, Medine-i Münevvere kalesinin burçlarından ve nihayet ‘Mescid-i Saadet’ minarelerinden ve yeşil kubbesinden Osmanlılığın Albayrağı alınamayacaktır..” "Mehmetçiklerim. Kardeşlerim, evlatlarım! Gelin hep beraber Allah’ın ve işte huzurunda huşu ve aşk içinde gözyaşları döktüğümüz Peygamber’in karşısında, aynı yemini tekrar edelim ve diyelim ki; Ya Resulullah, biz seni bırakmayız" Fahrettin Paşa

Hayat, burada kendi oyununu oynamaya, zaman yavaş da olsa akıp gitmeye devam ederdi. (alıntı, syf:12) (tıpkı günümüzde evlerimizin bize oynamış olduğu oyunların yansıması gibi... S.)